Als kat en hond in het verzorgingshuis

In het verzorgingshuis waar mijn ouders wonen zijn er mensen de ik een beetje ken, mensen die ik niet ken, en de familie Kat & Hond. Die ken ik alleen van berichten van het front. Een kleine waarschuwing over mijn berichtgever, mijn moeder. De uitspraak Overdrijven is ook een kunst heeft zij zeker even vaak gehoord als gedaan. Maar het is hoe dan ook duidelijk dat de komst van de familie Kat & Hond leven brengt in de steeds wisselende, weinig afwisselende brouwerij van het verzorgingshuis.

Echtscheidingsboot gemist

Zelf heb ik ze nooit gezien. Ik zou ze ook niet herkennen tenzij zij tegen elkaar stonden te schreeuwen. Het eerste wat ik erover hoorde was een kort communiqué:
Er is nou toch een nieuw echtpaar gekomen! Zij maken vreselijke ruzie, iedereen heeft het erover.

Dit echtpaar heeft de grijze echtscheidingsgolf gemist. Minstens 1 op de 4 mensen die scheiden is 50-plusser, en meestal neemt de vrouw het initiatief.
Maar dat zijn babyboomers. Mevrouw Kat is ouder, haar generatie scheidde niet zo gemakkelijk. Misschien heeft zij nu spijt. In hun appartement met alleen een slaapkamer en een zitkamer zitten zij elkaar veel meer in de weg. Zij kunnen niet ontsnappen en er zijn ook meer mensen die zich met hun perikelen bemoeien.

Laatste nieuws uit de familiekamer

Die mevrouw Kat, altijd maar zeuren en katten op meneer Hond! En zij heeft een heel groepje medestanders om zich heen verzameld in de familiekamer.
De ‘familiekamer’ heeft niets te maken met familie: het is een zitkamer waar bewoners ’s morgens koffie drinken. Er wordt voorgelezen uit de krant, en als het aan mijn moeder ligt wordt het laatste nieuws uit die krant besproken.
Niet de tekortkomingen van meneer Hond dus.

De verhuizing naar een huis met gezelligheid heeft blijkbaar een nieuwe dynamiek opgestart in de familie Kat & Hond. En in de ‘familiekamer’.
Ik moet denken aan het bordspel Mid-life Crisis, dat ik van vrienden kreeg toen ik 40 werd. De volgende dag vond ik de kinderen gierend van de lach, terwijl de oudste deze kaart voorlas: ‘Je buren gaan scheiden. Jullie praten erover. Je vrouw geeft haar gelijk, je man geeft hem gelijk. De volgende morgen bel je je advocaat. 200 stresspunten of 1 echtscheidingspunt.’
Gelukkig zijn daar maar weinig echtparen. De berichten van het front volgen elkaar snel op. Elke week is er wat.

• Meneer Hond is weggelopen! Hij had genoeg van haar gekijf. Hij is gewoon de kamer uitgelopen en het huis uit gegaan. Hij wilde het appartement niet meer in. Ze hebben de hele familie afgebeld, niemand wilde komen. Op het laatst is er toch een schoondochter gekomen, die heeft hem weer naar binnen getroond.
• Meneer Hond ligt in het ziekenhuis! Een vrijwilliger haalde hem uit zijn appartement tijdens een ruzie en ging met hem wandelen. Maar op de helling buiten de deur kon hij de rolstoel niet houden. Die kiepte en meneer Hond viel voorover op straat. Het huis mocht niets doen, omdat het buiten gebeurde. Dus hebben ze een ambulance gebeld en nu is hij in het ziekenhuis voor observatie. Heeft hij even rust.
• Mijnheer Hond heeft mevrouw Kat het appartement uitgezet! Hij heeft haar naar buiten geduwd en de deur op slot gedaan. Ze stond op de deur te bonzen en probeerde iedereen erbij te halen, maar de verpleging heeft de deur niet voor haar opengemaakt. Zij moeten het zelf regelen, zei Marie. Meestal loopt hij weg.
• Vandaag was mevrouw Kat kwijt! Er was weer ruzie, en of zij is weggelopen, of meneer Hond heeft haar er weer uit gezet. De buurvrouw van hiernaast liep onze kamer binnen om haar te zoeken, dat is een van dat groepje van haar in de familiekamer. Nee, ze kunnen niet zomaar twee aparte kamers krijgen. Alles is vol, zij zijn binnengekomen omdat er een tweepersoons appartement vrij kwam.

Zouden zij officieel moeten scheiden om elk een eigen kamer te krijgen? Zouden zij dat willen?

Foto Kat en Hond by Sephiroty Magno Fiesta CC via Flickr