Zeg babyboomers en latere generaties zien een verzameling gepensioneerde echtparen voor zich met een eigen huis en een mooi pensioen, dat zij helemaal aan zichzelf kunnen besteden omdat de kinderen de deur uit zijn. Over dat pensioen hebben we het nog wel eens, maar dat verhaal van die ‘empty nest’-stellen is meer sprookje dan regel.
Lang niet alle babyboomers zijn deel van een paar. Het Centraal Bureau van de Statistiek telde zeven jaar geleden al 1,3 miljoen single vijftigplussers, en dat aantal is sindsdien alleen maar gegroeid.
Vooral vrouwen vinden dit overigens best. Een vijftigplus datingsite zocht uit dat bijna driekwart van de ingeschreven vrouwen niet meer wil samenwonen, maar liever een LAT-relatie heeft.
Trouwen hoeft voor het leeuwendeel van die vijftigplussers (m/v) al helemaal niet meer. Niettemin willen de meeste ingeschreven mannen juist wel weer samenwonen en geen LAT. Maar dat is niet erg: die mannen zoeken sowieso een jongere vrouw.
Tweede leg
Minstens vijftien jaar geleden maakte ik een geweldige sociale blunder op een sjiek tuinfeest van wat oudere vrienden. Die vrienden voldeden helemaal aan het clichébeeld van Babyboomer I. Hun tuin was gemaakt voor zo’n feest, hoewel dat ook best in de riante villa erachter had gepast.
De gasten keuvelden bedaard, de glazen werden regelmatig bijgevuld en er wandelden voortdurend grote dochters met hapjes rond. Op het bordes stond een man met grijs haar geanimeerd te babbelen. Blijkbaar werd hij geacht op een dreumes te passen die nog maar net kon lopen, maar hij had het te druk en dreumes hobbelde ongezien naar de trap.
Meneer, kijk uit: uw kleinkind valt zo van de trap, zei ik onschuldig.
De grijze man keek geïrriteerd om, pakte het kindje op en dumpte het bij de moeder, een knappe twintiger.
Dat is zijn zoontje! siste de gastheer in mijn oor.
Het kan nog wel even duren voor die boomer een empty nester wordt. (Met pensioen kon hij ook voorlopig nog niet met die twee gezinnen, maar hij zag er niet uit alsof hij dat wilde.)
Hotel Mama
Ook boomers die niet bezig zijn aan een tweede leg, zijn lang niet allemaal empty nesters. De meeste boomers gingen veel jonger dan hun eigen ouders het huis uit om zelfstandig te gaan wonen, maar dat was in een tijd van economische groei. Dit niet. Dit is de tijd van de boemerang-generatie. Steeds meer ‘kinderen’ trekken na een enige jaren zelfstandig wonen weer in bij hun ouders. In 2010 deed 15 procent dit al en dat percentage stijgt nog steeds. Dit wordt wel afgeschilderd als een gemakzuchtige stap terug naar ‘Hotel Mama’, maar vaak is die boemerang-operatie bittere noodzaak. Meestal gaat het om twintigers die na hun studie geen baan kunnen vinden. Soms zijn het nog oudere ‘kinderen’ die, soms met kinderen en al, op straat staan na een stukgelopen relatie.
Omgekeerd komt het ook – maar veel minder vaak – voor dat oudere ouders weer intrekken bij hun babyboomer-kinderen, die op die manier makkelijker voor ze kunnen zorgen. Het meergeneratiegezin uit de negentiende eeuw is bezig aan een stiekeme comeback.
Geluk
De groeiende groep 50-plussers groeit ook in geluk. Ze zijn meer tevreden over hun leven dan ze tien jaar geleden waren, las ik laatst in een upbeat vijftigplus-marketingonderzoek. En ook nu kan hun geluk nog toenemen. Als de kinderen het huis uit zijn. Want de ‘empty nesters’ zijn verreweg het gelukkigst.
Bij veel consumenten is leeftijd geen belangrijke factor voor geluk: Bij 50-plussers telt de leeftijd nog minder. Dan telt vooral de vraag of er nog kinderen in huis zijn. 50-plussers met kinderen scoren lager op de gelukscurve dan de hoogst scorende empty nesters. Het wel of niet hebben van werk speelt wat geluk betreft nauwelijks een rol.
Sorry, boemerangkinderen.
Gelijk wakker!