Nostalgie
In Engeland zongen mijn kinderen liedjes over levendige vissen, flessen en eendjes met wie het ongelukkig afliep. Zo leerden ze ongemerkt tot 10 tellen en weer terug. Komt Nederland echt niet verder dan Hoedje van papier? Wie weet er nog oude kinderliedjes die je leren tellen?
Veel van de geuren van vroeger zijn er nu ook nog – tenminste, de merknamen bestaan nog. Die namen roepen associaties op met vroeger. Maar als je een luchtje ruikt van een van die oude merken is het vaak toch niet de geur die jij je herinnerde. Sommige geuren zijn erg ‘gemoderniseerd’. Alleen de Patchouli-olie niet; die oude hippiegeur begint nu aan een comeback.
Koude Oorlog of niet, in de jaren 60 kon het toekomstbeeld niet stuk. Dat zie je in deze filmpjes: raad maar hoe wij er volgens Pierre Cardin sinds 2000 bij hadden moeten lopen. En natuurlijk was er Star Trek, de scifi-serie over een wereld zonder racisme en seksisme. Dat kan nog: we zijn pas in de 21e eeuw
Als je een babyboomer bent, heb je vrijwel zeker strips gelezen, al waren ze Slecht Voor Kinderen. Strips bestonden allang, maar nu zijn de tekeningen en de grappen minder simpel. Ook volwassenen waarderen ze.
Begin jaren zestig was de hoelahoep een rage, en voor mij hoort de hoelahoep bij buiten spelen en zelfgemaakt speelgoed, samen met elastieken, loopklossen van conserveblikjes en pijltjes blazen. Maar nu blijkt het een serieus fitness-instrument voor volwassenen. Je kan je nostalgie uitleven en afvallen tegelijk, maar ik ken geen babyboomer die het doet.
In alle programma’s en stukken over 50 jaar STER-reclame zag ik weinig of niets over het REM-eiland. Dat was razend populair en het zond drie jaar vóór de STER de eerste Nederlandse reclame uit, ook in augustus. Maar dat was illegaal. Door de controlezucht van Nederlandse regeringen liepen de media hier jaren achter op het buitenland.
Dat babyboomers zo merkentrouw zijn, lijkt een gemakkelijk te ontzenuwen mythe. Maar in hun reacties over modeltreintjes bleken boomers onwrikbare partisanen van hun merk. Probeer maar niet hem los te weken van zijn eigen merk kinderspeelgoed, maar schilder hem niet af als een koppige oude opa.
Babyboomers hadden als jongen bijna allemaal een modeltrein, al mochten zij er misschien niet mee spelen. Je gelooft het niet: modeltreinfabrikant Fleischmann heeft zijn faillissement aangevraagd; in 2009 ging Märklin hem voor. Is de modelspoorbaan straks alleen nog jeugdsentiment?
Het Popfestival in het Kralingse Bos was het oerfestival van Nederland, ons eigen ‘Woodstock’ waar duizenden mensen op afkwamen. Er zijn films, boeken en websites over en er is zelfs een monument. Babyboomers doen er lyrisch over – behalve ik. Impressies van een mislukte, ondermaatse festivalsteward.
Het spionnetje was een oer-Nederlands ding, waarmee je (van achter de vitrage!) kon zien wat er op straat gebeurde, zonder dat iemand dat in de gaten had. Ze zijn bijna uit het straatbeeld verdwenen, maar in onze jeugd zag je ze in sommige straten huis aan huis. Gelukkig heeft de techniek ze overbodig gemaakt. Hoewel…
Haha, dank je! ik werk het
Erg lekker ik heb het alleen een beetje aangepast. Ik heb (...)
Kan je een injera
Volgens mij was er een appelshampoo van Dr. Schupp, er (...)
jaren 70 klein geel flesje,,heette dat niet Kiku of (...)
[…] Aisa hóórt rond: zij is de universele godin in (...)