Door de grote deuren van de koninklijke wachtkamer op station Amsterdam Centraal reden vroeger koetsen het station in en uit. Sinds 18 januari hebben die deuren glazen puien, waardoor je naar binnen kan kijken. In beschrijvingen van het station, een van de mooiste in Europa, ontbreekt mijn favoriete attractie: Elvis op zijn troon.
Voor blinde mensen die van lezen houden, zijn de site en de voorgelezen boeken van Aangepast lezen hun enige reddingsboei, een geweldige service waarvoor wij oprecht dankbaar zijn en die nooit gestopt mag worden. Je moet alleen eigenlijk kunnen zien om het afspeelapparaat te bedienen en om boeken te bestellen via de na gebruikersonderzoek geheel vernieuwde website.
In het stukje over solovakanties beloofde ik tips voor babyboomervrouwen die alleen reizen. Niet dat er een groot gebrek aan is: op internet vind je hele waslijsten. Maar sommige lijken meer geschikt voor een naief tienermeisje of voor een paranoïde Amerikaanse die zichzelf eens goed bang wil maken. Wij gaan op vakantie voor ons plezier, dank je.
Babyboomers hadden als jongen bijna allemaal een modeltrein, al mochten zij er misschien niet mee spelen. Je gelooft het niet: modeltreinfabrikant Fleischmann heeft zijn faillissement aangevraagd; in 2009 ging Märklin hem voor. Is de modelspoorbaan straks alleen nog jeugdsentiment?
De eerste e-readers vond ik net een kleitablet: zwaar en onhandig, en als je batterij doodgaat kan je niet verder lezen. Doe mij maar een boek, vinden veel babyboomers. Dat veranderde door de e-reader ‘op elektronisch papier’ ofwel met E-Ink. Een boek is het niet, maar de voordelen zijn enorm.
Niet alle babyboomers wonen in een leuke buitenwijk of in de grachtengordel. Er zijn er die in wijken ver van de bewoonde wereld wonen. Als de enige metro die nog reed middenin het niets strandt en je krijgt het advies gebruik te maken van Ander Vervoer, maken de reizigers verschillende keuzes. Uiteindelijk maakt het weinig uit, maar je hebt tenminste het gevoel dat je beweegt.
Toen ik lichtzinnig die baan in Den Haag nam, zag ik mij al lekker werken in de trein. Maar wie had er gezegd dat je altijd kon zitten, bij een tafeltje nog wel? Dus klaaggeneraties na mij: wil je iets opzeggen, doe het nu. Want voor je het weet zit je in de generatietang en wil je niet meer “precies doen wat je wilt”.
Haha, dank je! ik werk het
Erg lekker ik heb het alleen een beetje aangepast. Ik heb (...)
Kan je een injera
Volgens mij was er een appelshampoo van Dr. Schupp, er (...)
jaren 70 klein geel flesje,,heette dat niet Kiku of (...)
[…] Aisa hóórt rond: zij is de universele godin in (...)